คำว่า ซีเมนต์ (Cement) มาจากภาษาละติน ซึ่งแปลว่า "ตัด" โดยใช้เรียกหินปูนที่ตัดเป็นชิ้น ๆ เพื่อจะนำมาเผาเป็นปูนขาว (Lime) ในปัจจุบันซีเมนต์ หมายถึง ตัวประสานวัสดุสองชนิดหรือหลาย ๆ ชนิดให้ติดแน่น ในสมัยโบราณชาวอียิปต์ใช้ปูนซีเมนต์เป็นวัสดุเชื่อมประสานในการสร้างพีระมิดโดยได้มาจากการเผาดินและยิปซัม ส่วนชาวกรีกและชาวโรมันใช้เถ้าภูเขาไฟบดรวมกับปูนขาวทรายและน้ำ เรียกว่า ปอซโซลานิกซีเมนต์ (Pozzolanic Cement) ซึ่งทำปฏิกิริยาทางเคมีและแข็งตัวได้ในน้ำ ตัวอย่างสิ่งก่อสร้างต่าง ๆ ที่สร้างโดยชาวโรมัน อาทิเช่น มหาวิหารทรงกลมในกรุงโรม (Roman Pantheon) และโรงละครครึ่งวงกลม (Colosseum) เป็นต้น
คอนกรีต คือ วัสดุก่อสร้างชนิดหนึ่งซึ่งประกอบด้วยส่วนผสม ๒ ส่วนคือ วัสดุประสานซึ่งได้แก่ปูนซีเมนต์กับน้ำผสม กับวัสดุผสมซึ่งได้แก่ ทราย หิน หรือกรวด เมื่อนำมาผสมกันจะคงสภาพเหลวอยู่ช่วงเวลาหนึ่งซึ่งนานพอที่จะนำไปเทลงในแบบหล่อที่มีรูปร่างตามต้องการ เมื่อคอนกรีตแข็งตัวเต็มที่แล้วจะมีความแข็งแรงและสามารถรับน้ำหนักได้มากทั้งนี้จะแปรไปตามอายุของคอนกรีตที่เพิ่มขึ้น
ซีเมนต์และคอนกรีตเป็นวัสดุก่อสร้า ที่ใช้กันมาเป็นเวลายาวนานจากหลักฐานพบว่าในยุคต้น ๆ ตั้งแต่ ๗,๖๐๐ ปีที่ผ่านมา มีการใช้ซีเมนต์ในรูปของคอนกรีตเพื่อทำพื้นกระท่อมของชาวประมงที่อยู่บริเวณริมฝั่งแม่น้ำดานูบและกระท่อมของพวกนักล่าสัตว์สมัยยุคหิน หลังจากนั้นได้มีการพัฒนาซีเมนต์และคอนกรีตอย่างต่อเนื่อง มาจนถึงปัจจุบัน